Fundacja Benefac - nowa strona, starzy oszuści...

Gdy jakiś czas temu zainteresowałam się podejrzaną proweniencją przylepionej do naszego grodziskiego płotu ulotki, nie myślałam, że sprawa oszustw przeprowadzanych pod płaszczykiem dobroczynności aż tak mnie wciągnie... Ale cóż, rozpętałam małą burzę w mediach, uświadomiłam kilkoro znajomych, co można zrobić z takimi, pożal się Boże, ulotkami i teraz już po prostu z przyzwyczajenia sprawdzam co jakiś czas, co nowego objawiło się w temacie. 

A objawień było kilka...



Po pierwsze - oszuści z Rotmanki mają nową stronę internetową. Ha! Czyżby liczyli, że nikt nie skojarzy faktów? Spójrzcie i porównajcie - oto stara witryna, a tutaj znajdziecie nową stronę www. Rzecz znamienna: nawet status się w końcu znalazł... ;-) O, i w dodatku pojawiły się skany podziękowań za wsparcie... Aż cztery. CZTERY. I to z ostatnich tygodni jedynie. Czyżby ktoś tu próbował się maskować? A przecież na stronie fundacji pojawiały się wcześniej informacje o wieloletniej działalności dobroczynnej. Interesujące, nieprawdaż?

Jeśli w wyszukiwarkę Google wpiszecie hasło "Fundacja Benefac", znajdzie się więcej perełek. Prócz nawiązań do artykułu, który zainspirowany został moim alarmującym mailem (TAK! Będę się tym chwalić i będę to podkreślać, bo jestem barrrdzo zadowolona z tego, że nie siedziałam cicho!), pojawia się się sporo wpisów o powiązaniach rzekomej fundacji z firmą "Jedynka Franchising" i z osobą niejakiego Marcina Kuryło. Polecam zwłaszcza artykuł ze strony internetowej Lwówka Śląskiego - znajdziecie go TUTAJ. 

Tymczasem w moim mieście odbywają się kolejne zbiórki - i nasze płoty zaklejane są kolejnymi śmieciami, yyy, przepraszam, miałam napisać: ulotkami, składanymi w sposób wołający o pomstę do nieba... Ilu jeszcze oszustów będzie nas naciągać w ten sposób? Z moich poznańskich i jarocińskich źródeł wynika, że to powszechny proceder (polecam zwłaszcza lekturę na temat niejakiej DAR, czyli... Doraźnej Akcji Recyklingowej - wyguglujecie na pewno mnóstwo ciekawostek na temat tejże akcji). I że oszuści robią się coraz bezczelniejsi, żerując na naszej wierze w ludzi, naiwności i tendencji do wygodnictwa. Bo czyż to nie jest wygodne - pozbyć się zbędnych rzeczy, po prostu wystawiając je przed dom, bez wysiłku, w dodatku w - rzekomo! - szlachetnym celu? 

Jest tylko jedna sprawa, która zasmuca mnie niepomiernie. Brak jakiejkolwiek chęci współpracy ze strony magistratu w Grodzisku. Przy okazji kilku kolejnych zbiórek usiłowałam dowiedzieć się w Urzędzie Miasta i Gminy w Grodzisku Wielkopolskim, czy ktokolwiek wydał zezwolenie na takową zbiórkę. Niestety, odsyłana od Annasza do Kajfasza, rozłączana (oj, na pewno niechcący...), przekierowywana do powiatu, policji i miejscowego OPS-u, nie mogłam nijak natrafić na osobę, która miałaby choć blade pojęcie o tym, co dzieje się w mieście, mimo że w Głosie Wielkopolskim wypowiadał się na temat zbiórek jeden z urzędników rezydujących właśnie w UMiG-u. Szkoda, że nikt jeszcze nie wpadł na pomysł, by sporządzić jeden - ogólnodostępny - rejestr takich zbiórek, by każdy obywatel, bez zbędnego zamęczania kolejnych urzędników (którzy i tak nie orientują się zupełnie w temacie...), mógł sprawdzić, czy przypadkiem nikt nie próbuje nabić go w butelkę. 

Kiedyś chciałam zostać prezydentem. Teraz zaczynam mieć ochotę na rozruszanie jakiejś społecznej inicjatywy. Tylko... czy to ma w ogóle sens w kraju, w którym wszelkie próby zinformatyzowania urzędów kończą się albo fiaskiem, albo gigantycznymi opóźnieniami w realizacji projektów?